مقدمه
اهمیت خدا شناسی و آثار عمیق آن بر حیات آدمی به هیچ وجه قابل انکار نیست. تا آن جا که شواهد و قراین تاریخی نشان می دهد، شناسایی مبدا هستی همواره یکی از دغدغه های اصلی بشر بوده است و بخش عمده ای از منابع گوناگون دینی به توصیف مبدا عالم، یا همان “خدا ” و بیان رابطه او با انسان و جهان پرداخته است. حضور گسترده و پویایی عقاید خداشناسانه در تاریخ اندیشه آدمی، گویای بخشی از اهمیت حیاتی مبدا شناسی است.
اهمیت خداشناسی را می توان از جهت آثار آن در حیات فردی و جمعی انسان ها نیز مورد توجه قرارداد.
#اکنون سوالی که از در این باره مطرح می شود این است که راه های خدایابی و خداشناسی چگونه برای انسان ممکن است؟
اگر ما به ویژگی های شخصی راه هایی که آدمیان برای شناسایی خداوند در پیش می گیرند نظر کنیم باید بگوییم هر انسانی راهی مخصوص به خود دارد و هر کس او را به گونه ای می یابد و می شناسد. از این دیدگاه، راه های شناخت خدا بی شمار است و از همین رو گفته شده است: “الطُرقُ إلَی الله بِعَدَدِ نُفوسِ أالخَلائقِ؛ راه های به سوی خدا به تعداد جان های مخلوقات است.
